میم صاد آنلاین

عنوان این نوشته عبارت معادلی هم دارد که بنا به مسائلی از ذکر آن در اینجا خودداری می‌کنم.
...
صبح که از خواب بیدار میشی، همه چیز خوبه و مثل همیشه‌ست. صبحونه می‌خوری و می‌ری سرکار و به زندگیت می‌رسی؛ یهو سر ظهر خالی می‌کنی. متوجه میشی که یه چیزی شده ولی نمی‌دونی چی. خانم‌ها شاید راحت‌تر کنار بیان با این اتفاق ولی آقایون کمی سخت‌تر می‌پذیرن. میرن توی خودشون... غمگین میشن و بی‌حوصله. اینجور مواقع پول و ارتقا شغلی و هیچ چیز دیگه نمیتونه خوشحالت کنه.
چند روزی این وضعیت مزخرف ادامه پیدا میکنه و در نهایت، خودش خود به خود خوب میشه.

بعضیام هستن صبحا یه جوری نیگات میکنن، انگار تقصیر توئه که باید برن سر کار. #بی‌قانون‌آنلاین

چند وقته که نمی‌تونم آروم بخوابم؛ خواب‌های مزخرف و دری‌وری، کابوس‌های بی‌سروته و پراسترس... حالم خوب نیست، دعا لازمم.

توی بهشت شبانه‌روز ۲۵ ساعته، که اون یه ساعت اضافه بتونی وبلاگ بنویسی!

واقعاً اگر ذره‌ای، درصدی، لحظه‌ای به آینده‌ی زندگی مشترک‌تون شک دارید، فکر بچه و بچه‌دار شدن رو از سرتون بیرون کنید. نه به خاطر خودتون و دردسرهاش، فقط و فقط به خاطر آینده‌ی یه آدم که تا ابد نفرین‌تون خواهد کرد.

میگه: نمیشه بعضی از فامیل رو آن‌فامیل کرد؟!

تو علوم بهمون میگفتن سرما وجود نداره وقتی جسمی گرماشو از دست بده میگن سرد شده ولی اصلش اینه که کمتر گرمه... حال آدما هم همینطوره حال آدما بد نمیشه که... خوبیش کم میشه. الان حال من کم خوبه... خیلی کم خوبه... خیلی خیلی خیلی کم خوبه

یه سگ خونه همسایه روبرویی هست که رأس ساعت هفت شب واق‌واق میکنه. نمی‌دونم دقیقا در چنین لحظه‌ای از شبانه‌روز چه اتفاقی برای میفته ولی برای ما که خیلی جالبه ایشون بدون یک دقیقه تاخیر، رأس ساعت شروع میکنن به سروصدا! دقت زمانیش از خبر ساعت هفت هم بیشتره... بعضیا باید زمان شناسی رو از ایشون یاد بگیرن!

می دونید چرا این همه همایش ها و رویدادها رو برگزار می کنید و آخرش نتیجه ای که می خواید حاصل نمی شه؟ چون فقط اسماشو عوض می کنید.
«اتحادیه ی ابلهان»، جان کندی تول، ترجمه ی پیمان خاکسار

سالها پیش روزنامه ایران واسه روز ناشنوایان از بچه های کر و لال گزارش داشت؛ آرزوی یکی از بچه ها این بود «عمو پورنگ چی میگه که بچه ها این قدر می خندن؟» منبع: توییتر

پی نوشت: خدا کسی رو توی محل کارش بی‌اینترنت نکنه!