میم صاد آنلاین

میگن بهشت اینجوریه!

خیلی غصه نخورید؛ میگن یه جایی تو بهشت هست مخصوص اونایی که وقتی ضبط دو کاسته بود اونا تک کاسته داشتن. وقتی پلی استشین بود اونا میکرو و اتاری داشتن. وقتی بازی ها کارت گرافیک سه بعدی میخاست اونا دو بعدی داشتن. وقتی که اینترنت پرسرعت بود اونا هنوز دیال آپ داشتن. وقتی تلویزیون ها صفحه تخت بود اونا محدب داشتن. وقتی گوشیها دوربین داشتن اونا نداشتن. وقتی گوشی ها خفن بود اونا داشتن فکر میکردن کدوم برنامه رو پاک کنن که سرعت گوشیشون بره بالا. همیشه رمشون کمه. هاردشون کمه. سرعتشون کمه. دستگاهاشون زشت و بزرگه.سلفی نمی تونن بگیرن. همیشه حسرت تکنولوژی های روز رو به دلشون دارن. همیشه دارن پول جمع میکنن یه چیز خوب بخرن ولی نمی تونن. اونا هر روز استیو جابز یه دستگاه جدید درست میکنه میده بهشون. اونا تو بهشت وضعشون از همه بهتره...

نوشته‌ی «روحی»؛ بازنشر از کانال تلگرامی گودر

رخوت را باید لمس کرد، چشید

تو ادبیات به یه سری کلمات بر میخوردم که فقط میتونستم معنیش را حفظ کنم و هیچ درکی از معنی نداشتم. یک نمونه اش کلمه "رخوت" بود که وقتی معلم گفت یعنی سستی فقط زیر کلمه خطی کشیدم و نوشتم سستی و هیچوقت نفهمیدم یعنی چی.
چند وقتی میشه که کلمه رخوت را بدون اینکه زیرش خط بکشم و معنی اش را برای تاکید به خودم بنویسم، خیلی خوب درکش میکنم. الان میتونم برم به معلم ام بگم ببین استاد رخوت یه سستی ساده نبود که تو گفتی و رفتی، یه دنیا حرف داشت. یه حالت روحی پیچیده را میخواست بگه که تو فقط سستی را ازش میدونستی، بهش بگم به دانش آموزات بگو زیر رخوت خط بکشن و بنویسن "ساعت 2 بعد از ظهر بیدار شدن-از نور فراری بودن-بنیان آدم شل شدن-در واکنش به هر عملی خمیازه کشیدن و اشاره به بگذار برای بعد- هزار کار عقب مانده داشتن و حال انجام هیچکدام را نداشتن- از بطالت وقت ناراحت شدن ولی حوصله استفاده از وقت نداشتن-جمع زدن تمام آرزوهایت با نا امیدی- ...."

از گودر
طراحی: عرفان قدرت گرفته از بیان