میم صاد آنلاین

من آدمِ تغییر نیستم؛ من دیر جا میفتم و وقتی جا میفتم ترجیح میدم در ثبات و آرامشی که توش حالم خوبه، بمونم اما بعضی‌ها همیشه دنبال تغییر و تحول‌ند. اونها هر روز باید همه چیز رو عوض کنن؛ از ساعت خواب و بیداری تا دکوراسیون اتاقشون، ترکیب‌ آدم‌های اطرافشون و از شغل و محل زندگی و ماشین‌شون تا حتی آدم‌ها؛ براشون هم مهم نیست این تغییر در مسیر بهبود و مثبتش قرار داره یا داره خراب می‌کنه همه‌چیو؛ براشون مهم نیست این ثبات و آرامش به همین راحتی به دست نیومده... درست نقطه‌ی مقابل من که میگم هر تغییری خوب نیست؛ آدم تا به اینجاش نرسه نباید تغییر کنه. منی که میگم آدم باید توی منحنی ملایم به سمت مثبتِ هر چیزی حرکت کنه. و چقدر سخته تقابل آدم‌های تغییرپذیر با ثبات‌پسند؛ و چقدر حال من خوب نیست توی این تغییرات، چقدر حالم خوب نیست الان.

حالم خوش نیست؛ شب با سردرد می‌خوابم و صبح با سردرد بیدار می‌شم؛ با اعصابِ خط‌خطی از خونه می‌زنم بیرون و هیچ آهنگی جز سه‌تار حسین علیزاده (ترک سوم آلبوم زیرتیغ) آرومم نمی‌کنه. آروم نمی‌شم‌ها؛ نمی‌دونم چه بلایی سرم میاره... غمِ توی دلم رو بزرگ می‌کنه و علاوه بر اون با شنیدنش غم‌های جدید سرم آوار می‌شه. اما خروجیش لذت‌بخشه. شاید یه اتفاق مازوخیستی باشه که وقتی حالت بده، با مغز بری پایین‌تر... نمی‌دونم واقعا.