میم صاد آنلاین

در جستجوی طعم ناب زندگی

قرار نبود اینجوری بشه، یعنی قاعدتاً نباید اینجوری می‌شد. ما بیست و هفتم اثاث‌کشی کردیم که تا سر برج زندگی‌مون به روال عادی خودش برگرده. جستجوی نقاش مناسب، انجام کاغذدیواری و نقاشی، جستجوی طرحی برای آشپزخانه، نصب کابینت‌ها، تعویض درها و یک عالمه کارهای ریز و درشت دیگه باعث شده بعد از ۱۸ روز همچنان در جستجوی طعم ناب زندگی باشیم.

نکته تاسف‌آور ماجرا اینجاست که امروز کارهای اصلی تموم میشه اما درها ده روز دیگه تحویل‌مون میشن و پرده‌ها رو هنوز نرسیدیم که انتخاب کنیم.

صبرم تموم شده. خدایا، خودت صبر ویژه به من عطا کن تا انتهای این ماجرا دووم بیارم.

جای تلویزیون خالی‌ست

ما توی سه سال گذشته، شاید میانگین روزی یک ساعت هم تلویزیون‌مون روشن نبوده باشه؛ صبح‌ها که هیچ‌وقت، شبها شاید یه ساعت خندوانه نگاه می‌کردیم. هیچ سریالی رو دنبال نکردیم و اغلب فوتبال‌ها رو هم که بیرون بودیم و اینترنتی دیدیم.

توی نقل و انتقال به خونه‌ی جدید، به واسطه تغییراتی که در تی‌وی وال یا همون میزتلویزیون داشتیم، کلاً تلویزیون رو نیاوردیم تا این تغییرات انجام شن و بعد بی دردسر تلویزیون رو روی میز قرار بدیم. بر همین اساس دوهفته‌ای هست که بی‌تلویزیون داریم زندگی می‌کنیم.

دو روز گذشته، همزمان با تعطیلات که داشتیم آخرین جمع‌وجور کردن‌ها رو انجام می‌دادیم، سکوت وحشتناکی بر فضای خونه حکمفرما شد. داشتم به این فکر می‌کردم که تلویزیون به هیچ دردی هم نخوره، خوبه که یه نفر توش همینجوری براش خودش حرف بزنه. از سکوت که بهتره؛ نه؟!

دهمین روز آوارگی

از یکشنبه گذشته که مشخص شد باید خیلی سریع جابجا شیم تا الان که آقای نقاش خونه رو تحویل داده و منتظر تعویض کابینت‌ها هستیم؛ ده روز گذشت. ده روز زندگی سخت در آوارگی میان این خانه و آن خانه و اینجا و آنجا. در نابسامان ترین وضع سه سال اخیر زندگی! 

خسته‌م و واقعا کشش آوارگی بیشتر ندارم. دلم می‌خواد وسایل رو بچینیم، لم بدیم روی مبل و بگیم «هیچ جا خونه‌ی خودِ آدم نمیشه!»

برای تسریع امور زندگی‌مون دعا کنید. :)

اثاث‌کشی خر است

به نظر من، «اثاث کشی» خر است! اصلا هم مهم نیست، اثاثیه خودت رو جابجا کنی، یا محل کارت، یا دوست و آشنا و فامیل؛ تبعاتی که این اتفاق در زندگی داره، اگر بخوایم مثل برآورد خسارت بلایای طبیعی حساب کنیم، سالانه میلیاردها دلار به کشور خسارت وارد میکنه. اصلا همین که یک هفته اینترنت قطع میشه و باید دنبال یه شرکت درست و حسابی باشی که بهت اینترنت بده، خودش فاجعه انسانی‌ه!

پی نوشت: خدا کسی رو توی محل کارش بی‌اینترنت نکنه!

یازده روز خانه نشینی

این روزها به خاطر نقل و انتقالات تابستانه‌ی دفتر، خونه‌م و دارم خونه‌نشینی یازده روزه احمدی‌نژاد رو شبیه‌سازی می‌کنم. باحاله ولی خسته‌کننده‌ست! مخصوصاً اینکه به هر روز سرکار رفتن عادت کرده باشی...
طراحی: عرفان قدرت گرفته از بیان