میم صاد آنلاین

چه جالب منم دقیقا همین مشکل را دارم، نه تنها اسم ها بلکه چهره ها هم توی ذهنم نمیمونه، آدرس ها، شماره ها و ... اما یادگیریم بالاست و روی هر موضوعی تمرکز کنم حتما انجامش میدم.

از این واژه ها بیشتر استفاده کنید:
دوست عزیز
همکار محترم
مهندس جان
دکتر
استاد
کارشناس گرانپایه
داداش گلم
آبجی نازم
مادر من
پدر من
هانی
جیگر
تکان دهنده دلها
محبوب قلبها
و...
اینطوری دیگه زحمت یاداوری فامیلی افراد رو به خودتون نمیدید
مشکل دیگه بود در میون بذارید سه سوت حل میکنم:)

بین فکت و اسم فکت دهنده یه اسم رمز بذارین.وقتی فکت رو یادتون میاد ناخودآگاه یاد اون اسم رمز باحالی که گذاشتین میفتین و با یه لبخند اسمشون رو به خاطر میارین.
حتی اگه یه کم دیر یادتون اومد می تونید در حین صحبت بگید اسم فلانی رو که این رو گفته با این جمله یا کلمه به هم ربط دادم و در حالی که مخاطبتون رو می خندونید،شرمندشون هم می کنید :)

هر آدمی یه ویژگی مشخص داره، یه تصویر و یا بو رو توی آدم تداعی می‌کنه. ارتباط دادن این ویژگی‌ها با اسم فرد، بهتون کمک می‌کنه. البته اگر مثل من حوصله و علاقه به اکتشاف داشته باشید.

فک کنم این مشکل همه مونه. دلیلشم اینه که جمله هه برامون مهمه و تو ذهنمون میمونه و آدمه مهم نیست و فراموش میشه.

سلام آق شما اسم یادت نمیمونه. من قیافه... جداً نگران کننده ست

بفیش :)
حالا برعکسِ من
که هر حرفی میخوام بزنم مجبورم برا تکمیلش یا اینکه از روی حرفش بخونم به فیشنگار مراجعه کنم وسط صحبت :))

یادداشت‌برداری فکر کنم بهترین‌ راه‌حله. می‌شه تو نوت گوشی کتاب‌ها، یادداشت‌ها یا جلساتی که رفتی و افراد مهمی (یا افرادی که حرف مهم و جالبی زدن) رو یادداشت کنی. درواقع اگه وسط جلسه فقط یادت باشه که پریشب کتابشو خوندی یا برنامه‌شو دیدی، راحت می‌تونی اونجا چک کنی که کی نویسنده یا سخنران بوده.

رمزگذاری خوبه ولی واسه حجم بالای اطلاعات واقعاً سخته. مخصوصاً که بعضی وقتا آدم از قبل برنامه‌ نمی‌ریزه که یه جمله از برنامه‌ی تلویزیونی‌ای که هفته‌ی پیش دیده و جالب بوده نقل قول کنه! واسه همین یه جا نگه داری خیلی مطمئن‌تره تا خود حافظه.

در تکمیل کامنت قبلیم، بنظرم دو جور راحت میشه این یادداشت‌ها رو سروسامون داد:
اول اینکه هر موقع چیز جالب یا مهمی بود ثبت کنی.
یا اینکه آخر شب مال اون روز رو با تاریخ ثبت کنی، فکر کنم این دسته‌بندی تر و تمیزتری در بیاره.

سلام علیکم
اول صحبت بفرمایید: در پیروی از «اُنظُر الی ما قالَ و لا تَنظُر الی مَن قالَ»، من به اسامی اشاره نمی‌کنم. :)
ببخشید راهکار عملی نداشتم.

منم دقیقا همین مشکل رو دارم،وقفه بین قرائت یه سخن گرانبها برای یادآوری اسمش باعث میشه توجه همه از اصل مطلب پرت بشه :( راهشم به نظرم دقت روی اسمه،چون من بیشتر حواسمو میزارم روی جمله.

باشه خب یه راه مکمل هم برای اینکه تو یادداشت‌ها گم نشی، اینه که از نرم‌افزار یادداشت گوگل استفاده کنی که رنگ‌بندی داره برای یادداشت‌ها. مثلاً کتابها رو آبی میکنی، برنامه‌های تلویزیونی رو سبز، جلسات کاری رو قرمز و... اینجوری!

این دیگه آخرین کمکی بود که می‌تونستم بکنم:))

من خودم رو با این توجیه قانع کردم که موضوعات مهم توی حافظه‌م می‌مونند و غیرمهم‌ها خود به خود حذف می‌شن!
شما هم اون فکت براتون مهم هست که یادتون مونده ولی دیگه مهم نیست کی گفته یا کجا نوشته:/