میم صاد آنلاین

نگاه کردم دیدم بیشتر از بیست روز شده که توی اینستاگرام عکس نذاشتم؛ بعد اومدم اینجا (وبلاگ) و دیدم آخرین پستش مربوط به نهم شهریوره. از اون طرف کانال تلگرام هم پنج روز پیش آپدیت شده. فیسبوک هم که هیچ! اونقدر توش پست نذاشتم که ترجیح دادم پیجم با هزار لایک رو کلا پاک کنم. توییتر هم که همیشه توش آنلاین بودم، بیشتر از یک هفته ست که توییت نداشته. اینها اصلا مهم نیست! مهم اینه من فکر می کردم نهایتاً یکی دو روز ه که نرسیدم توی فضای مجازی فعالیت کنم و گویا بیشتر از سه هفته ست اون اتفاق بزرگ اجازه نداده حتی من اینجا چیزی بنویسم.

نمی‌دونم چقدر اهل تلگرام هستین و چقدر با کانال نسبتاً و البته سابقاً محبوبِ «توییتر فارسی» آشنایی دارید؟ از چهارشنبه گذشته که حملات تروریستی توی مجلس و حرم امام اتفاق افتاد، این کانال در یک چرخش ولایتمدارانه، یهو حجم پست‌های طنزش رو کم کرده و همینجوری در رابطه با امنیت و تلاش‌های شبانه‌روزی برادرانِ سپاه و... پست می‌ذاره. الان تقریبا پنج روز از اون ماجراها میگذره و دیگه نمیشه به خاطر همدردی با مردم، این پست‌ها رو پذیرفت. چند روزه، این کانال رو که باز می‌کنم انگار فارس‌پلاس و دکترسلام رو باز کردم.

دارم به این فکر می‌کنم که تتلو هم همینجوری شروع کرد؛ اول یه دوست اطلاعاتی داشت که براش پست‌های سیاسی می‌نوشت. بعد دیگه کم‌کم خودش راه افتاد و شروع کرد حمایت از رییسی توی انتخابات. حالا هم که دیگه اوضاعش کاملا مشخصه و نیاز به توضیح نداره.

من کانال توییتر فارسی رو خیلی دوست داشتم ولی این چند وقت دارم به جایی می‌رسم که گویا وقتشه ازش لفت بدم و به کانال‌های ضعیف‌ترِ مشابه مراجعه کنم. ولی در کل خیلی حیفه نیم میلیون ممبر داشته باشی و اینطور سقوط آزاد رو تجربه کنی.

کاش دیگه حداقل جوک‌های توییتریِ تلگرام رو سیاسی نمی‌کردیم.

‏در نامه ای به پسرم خواهم نوشت :

پسرم، وقتی چراغ قرمزه یا ترافیکه بوق نزن. با بوق زدن مسیر باز نمیشه حمال. بوق نزن بیشعور

با تشکر، پدرت